Yolluk

Kimine yollar var dalgasız deniz hüznünde.Kiminde yollar var üç vakte kadar üçü bir yerde.Kimininse yolu var evreni dolaşan, sonu yok olup başı kaybolan.Yollar var gittikçe gidilen,her yokuşta tükenip her kaldırımda yalnızlaşan.Yarin gözlerine giden yollar,geçmişe uzanan koridorlar,karanlığı yarıp geçen ıssız sokaklar,başıboş köpeklere yarenlik eden uçsuz bucaksız tarlalar,yamacında ot bitip sarhoşların yeşerdiği manzaralı yamaçlar,kırlar,kırılanlar,kırıklar,kırıntılar.Gecenin perdesini sonuna değin yırtan güneşin aydınlattığı yollar.Ölüme giden yollar,ölümden dönülen yollar,ölmeden öldüren yollar.Bitmez tükenmez bu yollar.Yollarını yarılayan yolcular,yollarında kaybolan mecnunlar,yollarına güller derenler,yollarını yitirenler,yola gelenler,yoldan çıkanlar,yoluna baş koyanlar,yolunda bir ömür yitirenler.Ve onlar hep aynı yolun yolculuğundalar.Ben sizi tutmayayım.Fazla söze ne hacet, yolcu yolunda gerek.

miyaaww

BU YOL NEREYE GİDER

bir kuğunun boynuna dokunurken…
yol bir yere gitmez
içerde
düz saçlara uğrar
ayak üstü bir akşamüstü
her plansız ürperişin sonu
hüsran
ve hüsran
çok sanat müziği bir kelimedir

yol bir yere gitmez
o bir durma biçimidir
yol yoluyla gidebilir yare
yoldan çıkabilir apansız
ve ömür bitebilir yoldan önce
ama yol bir yere gitmez
o bir durma biçimidir
yaşamak
hızlı bir ölme biçimidir
düşünce ışıktan yavaşsa
erken gidilmelidir
gerdan sözcüğüne
bir kuyumcuda da rastlayabilirsin
bir kasapta da
kalbin sızlamaz
bir kuzu yüreğini vitrinde görünce
o bir beslenme biçimidir
ama korkarsın
kurdun sevdiği havadan
ayakkabı yaparsın yılandan

yol bir yere gitmez
o bir durma biçimidir
her garantiyi istersin hayattan
oysa ölümle yaşam arası
uzun malum ince bir yol
bir yere gitmez
o bir ölme biçimidir

iyi yolculuklar denmez bir gidene
yapılamaz çünkü
çok yolculuk bir seferde
yolcu denmez her gidene
herkes o yolun taraftarı olmayabilir
hiç bir sürgün
gittiği yolu sevmez mesela

yol bir yere gitmez
o bir susma biçimidir
soğuk bir taşıtın uğultusunda

Yılmaz Erdoğan